Ο Καθηγητής του ΕΚΠΑ Γιώργος Αραμπατζής για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατό του

Ο Καθηγητής Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ Γιώργος Αραμπατζής μίλησε στο Move It για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατό του.

Το άρθρο μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κυριάρχησε στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο με τη ισχύ μιας κυρίαρχης πατριαρχικής φιγούρας. Πολυβραβευμένος, διεθνώς αναγνωρισμένος, ρηξικέλευθος δημιουργός, αναδείχθηκε ως κεντρική μορφή της πρωτοποριακής κινηματογραφίας κατά τη δεκαετία του 1970 και στη συνέχεια. Ωστόσο, υπήρξε ταυτόχρονα ελληνοκεντρικός, θέτοντας το φακό του μπροστά σε μια «άλλη Ελλάδα», χειμερινή και ομιχλώδη, εντελώς διάφορη του τυπικού ελληνικού σκηνικού, βαθύτατα επηρεασμένος από την ποιητική του Γιώργου Σεφέρη και την εικονολογία του Γιάννη Τσαρούχη.

[…]

Μέχρι ένα σημείο, ο Αγγελόπουλος υπήρξε φορέας των απόψεων της δεύτερης γαλλικής θεωρίας, όπως αυτή εκφράσθηκε στο περίφημο περιοδικό Cahiers du cinema, μετά την πρώτη έκρηξη της Νουβέλ Βαγκ και την κριτική θεμελίωσή της από τον Φρανσουά Τρυφώ. Το δεύτερο αυτό θεωρητικό  κύμα εστίασε λιγότερο στον φωτογραφικό ρεαλισμό του κινηματογράφου όπως τον συνέλαβε ο André Bazin και περισσότερο στην υλικότητά του και στο προ-φιλμικό στοιχείο. Κοινό σημείο μεταξύ των δυο είναι η εμμονή στο πλαν-σεκάνς, το μακρύ πλάνο με συνεχή λήψη χωρίς το κομμάτιασμα από το μοντάζ που διευκολύνει την ταύτιση του θεατή με τους ήρωες και την αφηγηματική πρόοδο. Το μακρύ πλαν-σεκάνς του Αγγελόπουλου επιτρέπει στο θεατή να δει τον χρόνο, κυρίως τον ιστορικό χρόνο, και να τον αντιμετωπίσει με ένα κριτικό μάτι, αποστασιοποιημένος από τις δραματικές και μελοδραματικές ταυτίσεις. Γι’αυτό ο κινηματογράφος του Αγγελόπουλου υψώνει τόσες δυσκολίες στον μέσο θεατή.

[…]

Με την ύφεση των πρωτοποριών παρατηρούμε μια ύφεση του ενδιαφέροντος για τον κινηματογράφο του Αγγελόπουλου. Επί δεκαετίες, οι ταινίες του ήταν το κινηματογραφικό γεγονός για ένα όχι τόσο μικρό κοινό, που είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να ταυτίζει τον κινηματογράφο με μια κάποια γνώση (οι αναγνώστες, για παράδειγμα, του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος»). Οι ταινίες του, όμως, είναι πάντα εδώ, μπροστά στην επικράτηση του εμπορικού κινηματογράφου, και αποτελούν μόνιμη παρακαταθήκη για το οπτικοακουστικό μέλλον της ελληνικής καλλιτεχνικής παραγωγής.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο MOVE IT Magazine: https://www.moveitmag.gr/apopseis-arthra/analysi-skepseis-gia-ton-thodoro-aggelopoylo