Στις εννέα Μαΐου 2025 έφυγε από τη ζωή η Χριστίνα Τεσσερομμάτη, καθηγήτρια Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Η Χριστίνα Τεσσερομμάτη κηδεύτηκε και ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στις 19 Μαΐου 2025.
Η Χριστίνα είλκε την καταγωγή από το χωριό Κουτρουμπούχι (σημερινή Δάφνη) του Νομού Αρκαδίας και από την Κορινθία και το Δαμασκηνό Άνδρου. Η ίδια γεννήθηκε και έζησε όλη της τη ζωή στην Αθήνα. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο του Αρσακείου Ψυχικού και φοίτησε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της Οδοντιάτρου και στην συνέχεια φοίτησε και στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ απ’ όπου πήρε το πτυχίο της Ιατρού. Παράλληλα υπηρέτησε στο Εργαστήριο Φαρμακολογίας του ΕΚΠΑ, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική Διατριβή της αλλά διενήργησε και πολλά πειράματα και δημοσίευσε πολλές επιστημονικές εργασίες. Μετέβη επίσης και στο Εξωτερικό, στο Mainz της Γερμανίας, όπου εμπλούτισε τις σπουδές της. Εξελίχθηκε επιστημονικά και έφθασε στο βαθμό της Καθηγήτριας Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2016.
Παρουσίασε πλούσιο ερευνητικό, εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο (περί τις εκατό ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά). Υπήρξε μέλος της Deutsche Gesellshaft fur Pharmakologie und Toxikologie και συμμετείχε με επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια στις Γερμανικές πόλεις Mainz 2010, Frankfurt a. M. 2011, Dresden 2012, Halle/Saale 2013, Hannover Germany 2014, Hamburg 2015. Συμμετείχε σε πέντε διεθνή πολυσυγγραφικά βιβλία ως συγγραφέας με θέματα: 1. Το Ρόδι: Καλλιέργεια, σύνθεση, αντιοξειδωτικές ιδιότητες και οφέλη για την υγεία. 2. Η επίδραση της συγχορήγησης της διφαινυδραμίνης και κλονιδίνης στην πρωτεϊνική σύνδεση της λιδοκαΐνης στους επίμυες. 3. Πρωτεϊνική σύνδεση φαρμάκων. 4. Πρωτεΐνες οξείας φάσης: Όξινη Γλυκοπρωτεΐνη. 5. Η επίδραση του ελαιόλαδου στο λιπιδαιμικό προφίλ σε κατάσταση stress.
Το ερευνητικό της έργο εστιάστηκε κυρίως σε μελέτες Φαρμακοκινητικής με πειραματόζωα στο Εργαστήριο Φαρμακολογίας Ιατρικής Σχολής Αθηνών με ποικίλη Θεματολογία : Α. Μεταβολές Φαρμακοκινητικής υπό διαφόρους παράγοντες : νόσο, στρες, τραύμα, χειρουργείο, υπεριώδη ακτινοβολία, συγχορήγηση αντιβιοτικών και άλλων φαρμάκων – σύνδεση φαρμάκων με πρωτεΐνες αίματος και ιστών και ρόλος των λιπιδίων του ορού στην πρωτεϊνική σύνδεση. B. Μελέτες παραμέτρων και δεικτών – οστικής. πυκνότητας, υπέρτασης, παραγόντων πήξης, μορφολογίας ιστών, λιπιδίων ορού Γ. Φαρμακοδυναμική/Φαρμακοκινητική της στοματογναθικής περιοχής. Δ. Φαρμακολογία φυτικών φαρμάκων – Hypericum perforatum L και Urginea indica Kunth (θετική επίδραση σε οστική μάζα, υπερλιπιδαιμία, επούλωση τραύματος).
Απότοκα της ερευνητικής της ενασχόλησης με την Φαρμακολογία των φυτών υπήρξαν τα βιβλία της: Α΄ «Φαρμακολογία της σύγχρονης αυτοθεραπείας, Φυτικής προέλευσης σκευάσματα » 1η έκδοση, 2012, Εκδ. Δάρδανος, και Β΄«Φυτά με Φαρμακολογικές Ιδιότητες – Σύγχρονες Φυτοθεραπευτικές Δυνατότητες» 1η έκδοση, 2016, Εκδ. Σπανός, όπου περιγράφονται δραστικά συστατικά, ιδιότητες και θεραπευτικές δράσεις των φυτών από την αρχαιότητα (ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία) μέχρι σήμερα.
Άλλο ερευνητικό πεδίο της υπήρξε η Ιστορία της Ιατρικής: Η Ιατρική στην αρχαία ελληνική γραμματεία και σε άλλους αρχαίους λαούς, στο Βυζάντιο, στο Μεσαίωνα με παρουσία σε συναφή Συνέδρια. Άλλο πεδίο δράσης της η Συμβολή στην ενημέρωση του κοινού με άρθρα της στον ημερήσιο τύπο και εκδηλώσεις όπως στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κορθίου, νήσου Άνδρου , 8 Μαρτίου 2012, με Θέμα : Από το βότανο στο φαρμακευτικό προϊόν. Φυτά με φαρμακευτικές ιδιότητες – Φάρμακα φυτικής προέλευσης. Εργαστήριο Α: Παρασκευή απλών συνταγών με φυτικά παρασκευάσματα. Εργαστήριο Β: Υπερικόν το διάτρητον (Hypericum Perforatum L)- σπαθόλαδο. Κλινικές Προσεγγίσεις.
Το εκπαιδευτικό της έργο εκτός από διδασκαλία φοιτητών της Σχολής επιστημών Υγείας (Ιατρική, Οδοντιατρική, Φαρμακευτική) παρήγαγε πληθώρα διδακτόρων και μεταπτυχιακών Ιατρών, Οδοντιάτρων και Φαρμακοποιών, πολλοί εκ των οποίων, με την στήριξή της, εξελίχθηκαν ακαδημαϊκά (μέλη ΔΕΠ) και συνέχισαν με ευγνωμοσύνη να διατηρούν επιστημονικές και κοινωνικές επαφές μαζί της, μέχρι την εκδημία της.