Στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» που είχε ως θέμα τις Ψυχώσεις μίλησε ο καθηγητής Νίκος Στεφανής, Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής στο Αιγινήτειο νοσοκομείο του ΕΚΠΑ.
Αναλύοντας το θέμα είπε μεταξύ άλλων «Η πρώτη εκδήλωση της νόσου της ψύχωσης γίνεται από την ηλικία των 18-20 ετών, στην δεκαετία των 20 με 30. Τα παιδιά που έχουν το πρώτο επεισόδιο ψύχωσης στατιστικά φαίνεται σαν να έχουν νευροαναπτυξιακά εντυπώματα, να υστερούν λίγο στις σχολικές τους επιδόσεις, στην κοινωνικοποίηση τους και σαν να έχουν μια δυσκολία στην επεξεργασία των λεπτών κινήσεων.Την σχιζοφρένεια την πυροδοτεί το έντονο στρες, φέρνει στην επιφάνεια αυτήν την προδιάθεση, δεν αρκεί από μόνο του. Οι ουσίες είναι από τους πιο γνωστούς εξωγενείς παράγοντες. Η κάνναβη είναι ο πιο γνωστός παράγοντάς κινδύνου για την ανάπτυξη μιας βαριάς ψυχικής διαταραχής στους νέους. Η χρήση ουσιών τετραπλασιάζει πολλές φορές την πιθανότητα να αναπτύξει αυτή τη μορφή ψυχικής διαταραχής. Το αλκοόλ δεν εντάσσεται σε αυτούς τους παράγοντες».
«Σπάνια θα εκδηλώσει κάποιος στα 40-50 διπολική διαταραχή. Είναι αρρώστιες των νέων. Περιέργως, όμως, στις γυναίκες υπάρχει μία δεύτερη υψηλή πιθανότητα νόσησης μετά τα 40 τους. Αλλά κατά γενική ομολογία είναι σπάνιο», ανέφερε σε απαντώντας σε ερώτηση.
Αναφερόμενος στις μελέτες για την θεραπεία αυτής της βαριάς ασθένειας σημείωσε ότι σύμφωνα με συγκριτική μελέτη για την εξέλιξη των νέων που διαγνώσκονται με ψυχική διαταραχή στις ΗΠΑ, στο Νιού Τζέρσευ και στη Δανία,μετά από 20 έτη είναι «Αβυσσαλέα άσχημη η εξέλιξη των ασθενών στις ΗΠΑ με πολυφαρμακία, έλλειψη κοινωνικοποίησης, ζουν μόνοι τους, στις ανώνυμες πολυκατοικίες.Στη Δανία είναι πολύ καλύτερη η εξέλιξη τους. Το 20-30% των ασθενών αυτών, μετά από 20 χρόνια δεν έπαιρναν φαρμακευτική αγωγή, είχαν μια σχέση εργασίας, ένα κοινωνικό δίκτυο φίλων. Έχουν σημασία τα συστήματα υγείας. Η εξέλιξη αυτών των βαριών ψυχικών διαταραχών εξαρτάται πολύ από την υποστήριξη των ασθενών».
Αναφορικά με την Ελλάδα σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, «είμαστε αρκετά πεπεισμένοι ότι δεν διαφέρουμε εντυπωσιακά από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες»
Υπογράμμισε πως «στις μεγάλες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης οι ψυχώσεις ανθούν περισσότερο σε σχέση με τον Νότο. Υπό διερεύνηση βρίσκεται μήπως ασκεί ρόλο η μεσογειακή οικογένεια, η χρήση ουσιών, ενδεχομένως η βιταμίνη D. Υποθέσεις κάνουμε. Γιατί εκεί που ευδοκιμεί η φτώχεια και υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες εμφανίζονται περισσότερο αυτές οι διαταραχές; Πέρα από τη βιολογία που είναι αναμφίβολη ανακαλύπτουμε και αιτίες, παράγοντες από το ίδιο το περιβάλλον που τροφοδοτούν την εμφάνιση αυτών των διαταραχών. Στο περιβάλλον μπορείς να επέμβεις, στα γονίδια σου όχι».
Σε ότι αφορά τους ασθενείς είπε πως «Είναι δικαίωμα των ανθρώπων που έχουν περάσει αυτές τις δυσκολίες με την ασθένεια τους. να εργάζονται. Είναι πολύ πιθανόν ο ασθενής που έχει τη διάγνωση της σχιζοφρένειας να υποστεί βία ο ίδιος παρά να εκδηλώσει βία σε κάποιον άλλον. Θέλει πολύ θάρρος να αποκαλύπτει κάποιος στο περιβάλλον του το πρόβλημα αυτό, αλλά προφανώς είναι ένα μοντέλο καλύτερο από το να κρύβεται κάποιος. Υπάρχουν προσωπικότητες που το κάνουν και έτσι συνεισφέρουν σε μία αποστιγματοποίηση αυτής της ασθένειας και πολύ καλά κάνουν. Το 2-3% του πληθυσμού έχει διπολική διαταραχή, άρα μπορεί να είναι παντού, και στην πολιτική».
Κια συμπλήρωσε «Το μεγάλο σύνθημά μας είναι η αποφυγή του νοσοκομείου. Όλοι συμφωνούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί ο ασθενής χωρίς φάρμακα, Η αγάπη από μόνη της δεν θεραπεύει. Ξέρουμε ότι δεν πρόκειται για μία διαφορετικότητα του χαρακτήρα, πρόκειται για μία πολυ σοβαρή αρρώστια. Δεν φτάνει μόνο η φαρμακευτική αγωγή, χρειάζεται η υποστήριξη της οικογένειας και της κοινωνίας. Δυστυχώς, ακόμη, ο ψυχικά ασθενής είναι στο περιθώριο, είναι ο απόβλητος της κοινωνίας. Το στίγμα της ψυχικής αρρώστιας είναι το πιο βαρύ στίγμα. Καμία οικογένεια δεν διαφημίζει, ούτε θα πει εύκολα ότι το παιδί μου έχει σχιζοφρένεια. Και προφανώς επισύρει και ένα μεγάλο αυτοστιγματισμό».
Ακόμη, όπως ανέφερε, μιλώντας στο δημοσιογράφο Στάυρο Θεοδωράκη η Πανεπιστημιακή Κλινική φτιάχνει μοντέλα μηχανικής μάθησης για να επιχειρείται η πρόβλεψη της εξέλιξης της ασθένειας. «Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την εξέλιξη της ασθένειας όταν την διαγνώσουμε. Η απάντηση θα δοθεί σύντομα μέσα από μηχανισμούς μηχανικής μάθησης. Ήδη, στην Πανεπιστημιακή μας κλινική φτιάχνουμε τέτοια μοντέλα».
Στην εκπομπή μίλησαν και ασθενείς περιγράφοντας τα προβλήματα και τις εμπειρίες τους. Άνθρωποι που αγωνίστηκαν να βρουν τον εαυτό τους και στάθηκαν, τελικά όρθιοι…
Δείτε εδω ολόκληρη την εκπομπή
Η συνεδρία έληξε για λόγους ασφάλειας.