Η πρόσφατη πανδημία της COVID-19 συνοδεύτηκε από υπεραφθονία πληροφοριών σχετικά με τον νέο κορωνοϊό και την ασθένεια που προκαλεί, που συχνά ήταν ψευδείς ή παραπλανητικές. Η επικοινωνία της επιστήμης μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και αποπληροφόρησης. Ωστόσο, η προσπάθεια διαχωρισμού των γεγονότων από τη μυθοπλασία και ο έλεγχος της ροής των πληροφοριών εμποδίζονται από τις αβεβαιότητες που περιβάλλουν την επιστημονική κατανόηση του SARS-CoV-2. Σε αυτήν την εργασία αναλύουμε την πρόσφατη διαμάχη μεταξύ του Γιάννη Ιωαννίδη και του Nassim Taleb σχετικά με τις προβλέψεις για την COVID-19 και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη της μετάδοσης του SARS-CoV-2. Στόχος μας είναι να εξηγήσουμε τι διακρίνει μια «εύλογη διαφωνία» που μπορεί να προκύψει εντός της επιστήμης από την παραπληροφόρηση ή την διάδοση ψευδών ειδήσεων. Η διαμάχη Ιωαννίδη-Τάλεμπ υπόκειται σε δύο αναγνώσεις: μπορεί να θεωρηθεί ως μια μεθοδολογική συζήτηση μεταξύ επιστημόνων ή ως μια συζήτηση για τις αξίες που μπορούν να επηρεάσουν κατάλληλα την χάραξη επιστημονικής πολιτικής. Αυτό υποδηλώνει μια δυσκολία να διαπιστώσουμε ποια είναι η βάση της διαφωνίας. Δείχνουμε, ωστόσο, ότι αυτές οι δύο αναγνώσεις υποστηρίζονται εξίσου υπό το καθεστώς της αβεβαιότητας που χαρακτηρίζει τα συναφή επιστημονικά δεδομένα και ιδίως ότι η δεύτερη ανάγνωση σχετίζεται με το θέμα της διαφάνειας η οποία χρειάζεται ώστε να διασφαλιστεί η νομιμότητα των αξιών που εμπλέκονται στην λήψη αποφάσεων.
