Συνέδριο της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ για την Μικρά Ασία [22-24/11/22]

Το έτος 1922 είναι ένα κομβικό ορόσημο για τον βίαιο εθνοτικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό μετασχηματισμό της Μικράς Ασίας και το τέλος της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τραγικές συνέπειες για τους ελληνικούς αλλά και για τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς της. Η τραγικότερη απ’ αυτές ήταν ο ξεριζωμός από την πατρώα γη. Ταυτόχρονα, με την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας, σηματοδοτείται αφενός η προσαρμογή της Εκκλησίας και του Έθνους σε μια νέα πραγματικότητα, μακριά από τα οράματα της επανασύστασης της Ελληνικής Χριστιανικής Αυτοκρατορίας, και αφετέρου ο εμπλουτισμός του ελληνικού κράτους με την πολιτισμική και θρησκευτική συνεισφορά των Μικρασιατών προσφύγων.

Εκατό χρόνια μετά από το ορόσημο του 1922, μ’ αυτή του τη νοηματοδότηση, το Συνέδριο που διοργανώνει η Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ στις 22, 23 και 24 Νοεμβρίου 2022 (με φυσική παρουσία ή εξ΄ αποστάσεως) δίνει την ευκαιρία να μελετηθεί η Μικρά Ασία ως τόπος συγκρούσεων, διωγμών και τραγωδιών αλλά και συνθέσεων και δημιουργίας από τον 19ο αιώνα και μετά, όχι μόνο για τους ελληνικούς ή μη χριστιανικούς πληθυσμούς αλλά και για τους θρησκευτικά διαφορετικούς.

Το ευρύτερο αυτό θέμα θα εξειδικευθεί και σε επιμέρους θεματικές όπως:

1. Σχέσεις των Ορθοδόξων με τους άλλους Χριστιανούς και τις άλλες θρησκείες στη Μικρά Ασία από τον 19ο αιώνα και μετά.
2. Διοίκηση και εκκλησιαστική δράση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος πριν και μετά το 1922.
3. Η Μικρά Ασία από τη σκοπιά του «Άλλου» – οθωμανικές και νεοτουρκικές θεωρήσεις της περιοχής και των κατοίκων της πριν και μετά το 1922.
4. Θεολογικός λόγος και μορφές της Ορθοδοξίας με σημείο αναφοράς τη Μικρά Ασία.
5. Η Μικρά Ασία ως μνήμη και η πρόσληψή της από τη νεοελληνική λογοτεχνία.
6. Η Μικρά Ασία και η συμβολή της στην τέχνη, εκκλησιαστική και κοσμική.