Εγκαινιάζεται, σήμερα, 22 Ιουνίου 2022 και ώρα 20:30 η έκθεση του Μάνου Ποντικάκη, στην Παρόδιο Στοά του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αιόλου 42/44 – Κολοκοτρώνη – Βασιλικής), με τίτλο «Υποκριτές. Τραγωδία Βιτρίνας».
Ο Μάνος Ποντικάκης έχει μια ευδόκιμη διαδρομή ως γλύπτης και ανέδειξε το ταλέντο του ειδικά στο θέατρο με τη συνεχή αναζήτηση του νοήματος αλλά και της έκφρασης που ένα προσωπείο/μάσκα μπορεί να έχει. Ο ίδιος δηλώνει σε ό,τι αφορά την έκθεσή του στην περιοχή της Παροδίου Στοάς αλλά και για τη χρονική της επικαιρότητα ότι:
«Το παράδοξο, το απρόσμενο, το αναπάντεχο καραδοκούσαν σε κάθε γωνιά, σε κάθε βιτρίνα, παντού. Είναι ένας τόπος που ικανοποιούσε (και εξακολουθεί) κάθε μορφή ανάγκης, από το βάθος του χρόνου που λέμε αρχαιότητα. Ένας υπαρκτός μυθικός τόπος, ιδανικός για να εγκαταστήσω ήρωες τραγικούς, που γεννήθηκαν σε αυτό τον χώρο ‒πλάσματα όλοι τους και μορφές μιας ακόμη βαθιάς ανάγκης, για επικοινωνία και δημιουργικότητα σε μια τραγική περίοδο υποχρεωτικού εγκλεισμού τής ανθρωπότητας και εξαναγκασμού στη χρήση ανοίκειας μάσκας‒ μετατρέποντας τη βιτρίνα σε θέατρο, ώστε να σας απευθυνθούν και να σας πουν όσα σπουδαία μπορεί να ακούσει ο καθένας σας.»
Κατά τον επιμελητή της έκθεσης Κωνσταντίνο Μπάσιο, πρόκειται για ένα : «. . . μικρόκοσμο, που . . . βασίζεται στα θεατρικά προσωπεία σύμφωνα με την παράδοση της αρχαίας τραγωδίας. Όμως αυτή η πρώτη εντύπωση-θεώρηση θα μπορούσε να αντικατασταθεί από μια άλλη: ότι δηλαδή όσα εικονολογικά δηλώνονται δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ερμηνεία του καλλιτέχνη. . . [με] μια ελευθεριάζουσα απόδοση, για μια σειρά επιλογών που η φαντασία του δημιουργού περιγράφει -και εντέλει ορίζει- ποιο προσωπείο αντιστοιχεί σε ποιο ‘πρόσωπο’. Είναι, με άλλα λόγια, μια συμβατική αποδοχή, μια εκδοχή προσωποποίησης των προσωπείων, που μπορεί να μετέρχεται κοινών αποδεκτών συμβολικών στοιχείων, μπορεί, ωστόσο, και να μην διαθέτει κάτι ανάλογο.» Ενώ για την επιλογή να εκτεθεί η συγκεκριμένη καλλιτεχνική δημιουργία σημειώνει ότι: «Οι επιδραστικές επιβολές ενός κλασικότροπου παρελθόντος είναι πάντοτε πολλές και ιδιαζόντως ισχυρές. Με την υπόδειξη, όμως, του Μάνου Ποντικάκη, αποκτούν μια γειωμένη, ανθρωπινότερη εκδοχή, στη λογική της υπόστασης που έχει μια κούκλα/mannequin σε μια βιτρίνα. Η κριτική διάσταση γίνεται πλέον πιο εμφανής και διαπιστώνουμε την ιδιοφυή σύζευξη μεταξύ ενός έργου τέχνης και μιας μετουσιωμένης πραμάτειας, με όσες ανατροπές μπορεί αυτή να επιφέρει στο φευγαλέο βλέμμα του τυχαίου περαστικού και του θερινού ταξιδιώτη.»
Διάρκεια έκθεσης: 22 Ιουνίου – 25 Σεπτεμβρίου 2022
Ώρες επίσκεψης: Τα έργα της έκθεσης φαίνονται όλες τις ώρες και τις μέρες
* Η φωτογράφηση των έργων οφείλεται στον Megaklis Photography www.megaklis.com
ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΕ ΒΙΤΡΙΝΑ
Αφιερωμένη στα πλάσματα* που αγιάζουν την ψυχή της πόλης:
Εκείνο το κομμάτι της Αθήνας, την Αγορά (AGORA) στα πόδια τής Ακρόπολης, που το αγάπησα από την πρώτη επίσκεψη (θα ήταν γύρω στο ’71). Τα χρώματα, τα σχήματα, οι μυρωδιές, οι θόρυβοι, η κίνηση, οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν μέσα μου (ή εγκαταστάθηκα μέσα τους) και έγιναν πατρίδα.
Το παράδοξο, το απρόσμενο, το αναπάντεχο καραδοκούσαν σε κάθε γωνιά, σε κάθε βιτρίνα, παντού. Είναι ένας τόπος που ικανοποιούσε (και εξακολουθεί) κάθε μορφή ανάγκης, από το βάθος του χρόνου που λέμε αρχαιότητα. Ένας υπαρκτός μυθικός τόπος, ιδανικός για να εγκαταστήσω ήρωες τραγικούς, που γεννήθηκαν σε αυτό τον χώρο ‒πλάσματα όλοι τους και μορφές μιας ακόμη βαθιάς ανάγκης, για επικοινωνία και δημιουργικότητα σε μια τραγική περίοδο υποχρεωτικού εγκλεισμού τής ανθρωπότητας και εξαναγκασμού στη χρήση ανοίκειας μάσκας‒ μετατρέποντας τη βιτρίνα σε θέατρο, ώστε να σας απευθυνθούν και να σας πουν όσα σπουδαία μπορεί να ακούσει ο καθένας σας.
Υποκριτές που υποδύονται τον άνθρωπο από τα βάθη της ψυχής του και εκφράζουν μιαν αρχέγονη ανάγκη να κατανοήσει τη φύση του, αλλάζοντας διαρκώς οπτικές γωνίες και ρόλους προκειμένου να ερμηνεύσει τη σχέση τού βίου του με τη ζωή των άλλων˙ να τοποθετηθεί ανάμεσα στους άλλους, κατανοώντας τον εαυτό του, και το αντίστροφο.
Παίζοντας με ένα Υποκριτικό ΣΑΝ: Σαν παιχνίδι με κούκλες. Σαν άγαλμα. Σαν άνθρωπος. Σαν άλλος. Σαν εσένα. Σαν εμένα.
Σαν ένα ΩΣΠΕΡ ΗΜΕΙΣ, του Αριστοτέλη.
ΜΑΝΟΣ ΠΟΝΤΙΚΑΚΗΣ, γλύπτης-προσωποποιός
*Τα πλάσματα που βρίσκονται σε απόλυτη ένδεια ‒άστεγοι, πρεζάκια, πόρνες/οι, μικροπωλητές, επαίτες, ρακοσυλλέκτες και κάθε λογής αναγκεμένοι‒ που κρατάνε το καντήλι της θεάς Ανάγκης αναμμένο.
Η συνεδρία έληξε για λόγους ασφάλειας.