Εγκαινιάζεται, την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 19:30 η έκθεση του Ανδρέα Μουλιάκου, στην Παρόδιο Στοά του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο «Ονειρικά Είδωλα».
Ο Ανδρέας Μουλιάκος είναι ένας νέος δημιουργός και σε αυτήν την πρώτη του ατομική έκθεση, παρατηρούμε ότι εμπνέεται από αυτό το τεράστιο αποθετήριο εικόνων και αναπαραστάσεων που διαθέτει η οπτική κουλτούρα στις μέρες μας.
Κατά τον επιμελητή της έκθεσης Κωνσταντίνο Μπάσιο, πρόκειται για έργα που διαθέτουν μια : «. . . μυστηριακή διάσταση, [που] σε συνδυασμό με τη διαχεόμενη αίσθηση υποσχόμενης απελευθέρωσης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εκδοχή Ουτοπίας, την οποία όλοι κατανοούμε εννοιολογικά, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμμετάσχουμε σε αυτή…»
Διάρκεια έκθεσης: 3 – 25 Οκτωβρίου 2022
Ώρες επίσκεψης: Τα έργα της έκθεσης φαίνονται όλες τις ώρες και τις μέρες
ΠΑΡΟΔΙΟΣ ΣΤΟΑ
Αιόλου 42/44 – Κολοκοτρώνη – Βασιλικής
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Another brave old world
Οι διλημματικού τύπου διακρίσεις, συνήθως, υπονοούν ότι το ένα από τα δύο στοιχεία είναι προτιμότερο, καλύτερο, ανώτερο κλπ. Έτσι, για παράδειγμα, στο πλαίσιο της τέχνης, έχουμε την υψηλή/λόγια και την απλή/λαϊκή. Στις κοινωνικές επιστήμες, όταν αναφέρονται σε θέματα κουλτούρας προκύπτουν ανάλογες διατυπώσεις, όπως αποδεκτή / συμβατή και αμφισβητούμενη / αντισυμβατική ή ακόμα καίρια (mainstream) / περιθωριακή (underground).
Ήδη, από τη δεκαετία του 1930, έχουμε καταγραφές, τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό, για εκφραστικές αποδόσεις, κυρίως στην οπτική και την μουσική κουλτούρα, μα και στη λογοτεχνία, που διέφευγαν του λεγόμενου ‘κανόνα’, επομένως ήταν εκτός της ‘επίσημης’ αποδοχής τους: τα κινούμενα σχέδια, τα comics, o Καραγκιόζης, το graffiti, η τζαζ, το ρεμπέτικο, τα αστυνομικά μυθιστορήματα, η science fiction, είναι μερικές στιγμές από αυτές τις ανάγκες έκφρασης, που ξεκίνησαν διαδρομές αρχικά περιφρονημένες, αλλά με καταλήξεις διόλου ευκαταφρόνητες και καθόλου αμελητέες πλέον.
Στις μέρες μας, με την τεράστια εξάπλωση πάρα πολλών νέων τεχνολογικών μέσων, αλλά και εφαρμογών, έχουμε ορισμένες αξιοπρόσεκτες εξελίξεις, όπως είναι τα video games, που επέτρεψαν μια ιδιότυπη εκδοχή ελευθεριότητας, τόσο στη πλοκή της υπόθεσης, όσο και στους χαρακτήρες. Ένας τέτοιος απόηχος εντοπίζεται στην παρούσα έκθεση, όπου παρουσιάζονται ήρωες ‘νέου τύπου’: από την ονομασία τους μέχρι την αυθυπαρξία τους και από τη ρευστότητα φύλου-είδους μέχρι τη χρονική τους ένταξη όλα συντείνουν σε μια επική διάσταση/εποχή. Και εδώ εντοπίζεται το παράδοξο αλλά και το ενδιαφέρον: ότι εισπράττουμε μια σημαντικότητα, την οποία, όμως, εκτός από τους μυημένους, όλοι οι άλλοι ελάχιστα γνωρίζουν ή και καθόλου.
Αυτή η μυστηριακή διάσταση, σε συνδυασμό με τη διαχεόμενη αίσθηση υποσχόμενης απελευθέρωσης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εκδοχή Ουτοπίας, την οποία όλοι κατανοούμε εννοιολογικά, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμμετάσχουμε σε αυτή τη μορφή παραμυθίας.
Οι εικονολογικές αποδόσεις των ηρώων είναι ένα μεγάλο ζήτημα: διότι ενώ αρχίζουν παραδοσιακά με μολύβι και χαρτί, χάρι στη σάρωσή τους μετατρέπονται σε ψηφιακά αρχεία για να καταλήξουν -ως σύνθεση- με κάποια στοιχεία βάθους πεδίου και στη συνέχεια υφίστανται την τελική χρωματική επεξεργασία, προκειμένου να εκτυπωθούν σε καμβά. Ταυτόχρονα, όλες οι αναφορές των εικόνων σχετίζονται με τον ρόλο των χαρακτήρων. Υπό την έννοια αυτή, δεν υπάρχουν καλλιτεχνικές διαφυγές ή αναζητήσεις προς τις διάφορες σχολές εικαστικής ερμηνείας. Και δικαίως, ίσως, διότι το περιεχόμενό τους ακόμα απαιτεί βάσιμες εγκυρότητες αλλά και σεβαστές αποδοχές.
Κωνσταντίνος Μπάσιος
μέλος της A.I.C.A.
Η συνεδρία έληξε για λόγους ασφάλειας.