Από τις 10 Μαρτίου 2022 φιλοξενείται στην ‘Παρόδιο Στοά’, του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, η ατομική έκθεση, με τίτλο: «Post human, past politics?», του Νίκου Παπαδόπουλου [https://www.nikospapadopoulos.eu/el/menu-gr].
Κατά τον επιμελητή της έκθεσης Κωνσταντίνο Μπάσιο, «ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας ως αφορμή τις δυνατότητες θέασης που προσφέρουν οι διαρκώς προσβάσιμες προθήκες της Παροδίου Στοάς, δημιουργεί ένα περιβάλλον με τρεις –επιμέρους– ενότητες, που:
- είτε στη λογική μιας κινούμενης εικόνας, όπως σε ένα παραλλαγμένο video-game,
- είτε σε μια απλή βιντεοσκοπημένη ταινία,
- είτε στην κατεύθυνση της δημιουργίας οπτικών εντυπώσεων από ακίνητες προτομές,
σκοπό έχουν να συν-δημιουργήσουν μια “μετα-μοντέρνα συνθήκη”.
Αυτή, λοιπόν, η ιδιότυπη συνθήκη επιγράφεται από έναν τίτλο, ο οποίος στην διερωτηματική του εκδοχή, θέτει μια απορία, που κατά την αριστοτελική παράδοση είναι “αρχή φιλοσοφίας”, που κάποια διερεύνηση θα μπορούσε να επιτρέψει. Η συμβολική αποφώνηση και μετα-αφήγηση του πλατωνικού διαλόγου «Πρωταγόρας» (η μια από τις τρεις υπο-ενότητες), που κατά την ουσίαν του δεν τελεσφόρησε και που θυμίζει ιδιαζόντως την ασάφεια και τον άκρατο σχετικισμό της δικής μας εποχής, αποτελεί την βάση του ιστορισμού (past politics). Εδώ ο καλλιτέχνης επιδιώκει να συνδέσει τις εκδοχές μετα-ανθρώπου που, μέσω της ψηφιοποίησης και του συμβολικού κόσμου του κυβερνοχώρου, έχει κυριαρχήσει στις μέρες μας».
Ο Νίκος Παπαδόπουλος ζει και εργάζεται στην Αθήνα . Είναι εικαστικός καλλιτέχνης και από το 2016 είναι μέλος της κολεκτίβας καλλιτεχνών “Ex-ils” – “Τζαίημς Τζόυς Καφέ”.
Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Β’ Εργαστήριο Γλυπτικής, με καθηγητή το Γιώργο Λάππα (2007-2013). Παρακολούθησε μαθήματα πλαστικής στο Arts plastiques – Université Paris 8, στο Παρίσι , στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus, 2011. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην “Τέχνη, εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά συστήματα καλλιτεχνικής έκφρασης” με καθηγητές τον Μάνθο Σαντοριναίο στην ΑΣΚΤ και Alain Lioret, στο Πανεπιστήμιο Paris 8, 2013-2018. Είναι κάτοχος πτυχίου Εκπαιδευτικού Τεχνολόγου Ηλεκτρολόγου Μηχανικού.
Στο ενεργητικό του Νίκου Παπαδόπουλου καταγράφονται οι επόμενες εκθέσεις:
Ατομικές
2020 “Ηχητικό Τοπίο Εικονικής Πραγματικότητας”, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, 14- 15/08 , Μικρό θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, στο πλαίσιο της συναυλίας, Σαβίνα Γιαννάτου & Primavera “Watersong”, Επιμέλεια Κατερίνα Σπερέντζου.
2016 “μαθήματα κωπηλασίας”, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Αθήνα
Ομαδικές
2019 “Ζωφόρος, μια εικαστική έρευνα”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, ΤΕΛΛΟΓΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΕΧΝΩΝ, Ex-ils, Θεσσαλονίκη
2018 “ Ζωφόρος, μια εικαστική έρευνα”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Μωβ Σκίουρος, Ex-ils, Αθήνα
2017 “Οκτάνα ή Τα Χρώματα της Ελευθερίας “, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Μωβ Σκίουρος, Ex-ils, Αθήνα
2017 “Τέχνη στο Μανάβικο”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Ex-ils, Αθήνα
2016 “Corpus Isola”-NEON PROJECT, επιμέλεια Κατερίνα Σπερένζου, Κάλυμνος
2016 “Επιλογή in Crisis”, Φεστιβάλ “ kinono_1”, Τήνος
2016 “Εικαστικές Σημειώσεις Πάνω στον Εκπατρισμό”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Ex-ils, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη
2015 “Villa Utopia, Θέατρο Βυρσοδεψείο, κατασκευή τρισδιάστατου εικονικού κόσμου, Αθήνα
2015 “Villa Utopia, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, κατασκευή τρισδιάστατου εικονικού κόσμου
2014 “Επιλογή in Crisis”, ομαδικό έργο, Φεστιβάλ Μηδέν, Καλαμάτα
2014 “12 Νέοι Εικαστικοί Καλλιτέχνες VIII”, επιμέλεια Λήδα Καζαντζάκη, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»
2013 “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας , (thesis)
2012 “Ο Θάνατος του Δημιουργού”, Beton7, Αθήνα
2011 “Ηγέτες, Ζώα και Εργαλεία”, επιμέλεια Γιώργος Λάππας, Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, Αθήνα
2011 “Μεγάλη Καραμέλα”, επιμέλεια Αφροδίτη Λίτη, Ταινιοθήκη της Ελλάδας, Αθήνα
Δημοσιεύσεις
2020 Κατάλογος Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, 14, 15/08 , Ηχητικό Τοπίο Εικονικής Πραγματικότητας, Μικρό θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, στο πλαίσιο της συναυλίας της Σαβίνας Γιαννάτου
2018 Κατάλογος, ομαδικής έκθεσης,“ Ζωφόρος, μια εικαστική έρευνα”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Μωβ Σκίουρος, Ex-ils, Αθήνα
2017 Επιστημονική Δημοσίευση, Investigating emerging (cultural) perspectives of a mixed reality, as shaped by the spread of the new (especially low cost) technology Dr. Manthos Santorineos Associate Professor, Athens School of Fine Arts, 6th EAI International Conference: ArtsIT, Interactivity & Game Creation OCTOBER 30–31, 2017 | HERAKLION, GREECE
2017 Κατάλογος, ομαδικής έκθεσης,“Οκτάνα ή Τα Χρώματα της Ελευθερίας “, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Μωβ Σκίουρος, Ex-ils, Αθήνα
2017 Κατάλογος ομαδικής έκθεσης,“Τέχνη στο Μανάβικο”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Ex-ils, Αθήνα
2016 Κατάλογος, ατομική έκθεση, “μαθήματα κωπηλασίας”, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
2016 Τηλεοπτική συνέντευξη, εκπομπή “Ανάδειξέ το”, κανάλι SBC
2016 Ραδιοφωνική συνέντευξη, Αθήνα 984FM, εκπομπή «Αθήνα μ’ ακούς;» Ιάσων Τριανταφυλλίδης
2016 Επιστημονική Δημοσίευση, “Developing multimodal virtual experiences based on low-cost games mechanisms, under the perspective of artistic creation”, Dr. Stavroula Zoi
2016 Πρόγραμμα Συνεδρίου, EuroVR Conference 2016, 22-24 November, Athens
2016 Κατάλογος, ομαδικής έκθεσης,“Εικαστικές Σημειώσεις Πάνω στον Εκπατρισμό”, επιμέλεια Γιάννης Ψυχοπαίδης, Ex-ils, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη
2015 Πρόγραμμα Θεατρικής Παράστασης, “Villa Utopia, Θέατρο Βυρσοδεψείο, Αθήνα
2015 Πρόγραμμα Θεατρικής Παράστασης,“Villa Utopia, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
2014 Εφημερίδα Αυγή, αναγνώσεις, Λήδα Καζαντζάκη
2014 Πρόγραμμα Φεστιβάλ Μηδέν, Καλαμάτα , “Επιλογή in Crisis”, ομαδικό έργο
2014 Κατάλογος, ομαδικής έκθεσης,“12 Νέοι Εικαστικοί Καλλιτέχνες VIII”, επιμέλεια Λήδα Καζαντζάκη, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»
Διάρκεια: 10/3/2022 – 10/4/2022
Ώρες επίσκεψης: Τα έργα της έκθεσης φαίνονται όλες τις μέρες και ώρες
Π Α Ρ Ο Δ Ι Ο Σ Σ Τ Ο Α
Αιόλου 42/44 – Κολοκοτρώνη – Βασιλικής
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Μοναστηράκι)
- Βιντεοπαιχνίδι
Οικειοποιείται, ως καλλιτεχνικό μέσο, έναν μηχανισμό δημιουργίας βιντεοπαιχνιδιών. Χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς και την δράση του παιχνιδιού, αλλά αντικαθιστά τους χαρακτήρες με 3d scanning αυτοπροσωπογραφίες του, καθώς και τις υφές του περιβάλλοντος.
Ο ήρωας προσπαθεί να επιζήσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Ο ήρωας και οι εχθροί είναι σε διαφορετικές στάσεις – προτομές του καλλιτέχνη. Έχει πέντε ζωές και όταν τις χάνει επαναλαμβάνεται από την αρχή ο αγώνας ατέρμονα, έως ότου σβήσουν τα φώτα της έκθεσης.
Τροποποιεί και παραβιάζει το εργαλείο διεπαφής gamepad με ένα μικρο-ελεγκτή arduino αντικαθιστώντας την φυσική διάδραση του χρήστη με τις τυχαίες αλγοριθμικές αποφάσεις του μικροϋπολογιστή, δημιουργώντας μια υβριδική διάδραση.
Το σύστημα λογαρίθμου-μικροϋπολογιστή, με βάση τυχαίες τιμές, περιστρέφει τον χώρο και κατευθύνει εμπρός και πίσω τον ήρωα, ενώ σε παρουσία θεατή, του παραχωρεί την κίνηση εμπρός, επιτρέποντας στον θεατή να ελέγχει μια λειτουργία.
Ο ήχος του παιγνιδιού είναι ο ήχος της εφαρμογής, σε συνδυασμό με την καταγραφή μιας ηχητικής περφόρμανς του καλλιτέχνη στο μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, με θραύσματα από την φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου.
2. Διάλογος Σωκράτη-Πρωταγόρα
Σε μια οθόνη βλέπουμε τον καλλιτέχνη να προσομοιώνει την ανάγνωση του μύθου που αναπτύσσει ο Πρωταγόρας στη γνωστή συζήτηση με τον Σωκράτη.
Η φωνή δεν συντονίζεται και είναι εμφανές ότι πρόκειται για την φωνή κάποιου άλλου, του ηθοποιού Λύσανδρου Σπετσιέρη.
Ο Πρωταγόρας δεν αποδεικνύει ποτέ και δεν σκοπεύει πραγματικά να αποδείξει ότι η αρετή είναι, από μόνη της, διδακτή. Το βάρος του πρώτου μέρους του λόγου του Πρωταγόρα είναι το εξής: η αρετή είναι σημαντική μόνο μέσα στις κοινωνίες. Είναι μια κοινωνική λειτουργία που μοιράζονται όλα τα μέλη μιας κοινότητας.
Η μακροσκελής ομιλία του περιέχει στην πραγματικότητα ένα στοιχείο εσωτερικού διαλόγου: ο μύθος έρχεται σε αντίθεση με τον λογικό συλλογισμό και οι δύο μορφές ανταποκρίνονται και αντιτίθενται η μία στην άλλη.
Δεν καταλήγει σε συμπέρασμα, οι δύο σοφοί αντιστρέφουν τις θέσεις τους. Αφήνει αναπάντητο το βασικό ερώτημα του διαλόγου.
3. Αριστερή Βιτρίνα
Προσωπογραφία του καλλιτέχνη, ως τρισδιάστατη εκτύπωση, σε αινιγματική σύνθεση με μικρό-προσωπογραφίες που εκτείνονται από το στόμα.
Η σύνθεση επαναλαμβάνεται με δυο κέρινα αντίγραφά του, τα οποία έχουν υποστεί αλλοιώσεις από τον χρόνο.
Η Γλυπτική κεφαλιού έχει αναφορές στην ακαδημαϊκή πρακτική και στην ιστορία της γλυπτικής. Βέβαια τον τελευταίο αιώνα είναι κλισέ.
