Ο πρώην Πρύτανης και Επίτιμος Καθηγητής Χρήστος Κίττας, η Καθηγήτρια Αναστασία Κοτανίδου, η Καθηγήτρια Καλλιόπη Σπανού, ο Καθηγητής Φίλιππος Σπυρόπουλος και η Καθηγήτρια Πατρίνα Παπαρηγγοπούλου συμμετέχουν στην υπηρεσιακή Κυβέρνηση, σημαντική αναγνώριση του έργου και γενικότερα του κύρους τους, καθώς βεβαίως και του κύρους του ΕΚΠΑ. Σημειώνεται ότι και κατά το παρελθόν πανεπιστημιακοί από το ΕΚΠΑ έχουν συμμετάσχει σε υπηρεσιακές Κυβερνήσεις, καθώς και γενικότερα σε «αποστολές» υψηλού κύρους, αναδεικνύοντας το ΕΚΠΑ σε ισχυρό έρεισμα της Πολιτείας.
Ο πρώην Πρύτανης και διακεκριμένος Επίτιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Χρήστος Κίττας αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υπηρεσιακού Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η Καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Αναστασία Κοτανίδου αναλαμβάνει τα καθήκοντα της υπηρεσιακής Υπουργού Υγείας. Η Καθηγήτρια του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Καλλιόπη Σπανού είχε ήδη αναλάβει και συνεχίζει ως υπηρεσιακή Υπουργός Εσωτερικών. Ο Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Φίλιππος Σπυρόπουλος αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υπηρεσιακού Υπουργού Δικαιοσύνης. Η Καθηγήτρια Πατρίνα Παπαρηγγοπούλου αναλαμβάνει τα καθήκοντα της υπηρεσιακής Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Οι ευχές όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΕΚΠΑ συνοδεύουν τους νέους και τις νέες Υπουργούς.
Θάνος Δημόπουλος
Πρύτανης ΕΚΠΑ
…………………………………………
Χρήστος Κίττας
Ο Χρήστος Κίττας γεννήθηκε στη Λάρισα και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμπληρώνοντας τις σπουδές του στο εξωτερικό. Το 1975 έγινε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1983 εξελέγη υφηγητής της Παθολογικής Ανατομικής στην Ιατρική Σχολή. Το 1983 εξελέγη επίκουρος καθηγητής, το 1990 αναπληρωτής και το 1993 καθηγητής Ιστολογίας και Εμβρυολογίας. Από το 1993 έως το 2013 ήταν Διευθυντής του Εργαστηρίου Ιστολογίας και Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής με σημαντικό εκπαιδευτικό, διαγνωστικό και ερευνητικό έργο.
Το διαγνωστικό του έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καλύπτει όλους τους Τομείς της παθολογικής ανατομικής με ιδιαίτερη επικέντρωση και αναγνώριση στην αιμοπαθολογοανατομία. Το ερευνητικό του έργο είναι, επίσης, σημαντικό και επεκτείνεσαι σε κλινικοεργαστηριακές μελέτες αλλά και σε μελέτες βασικής έρευνας.
Παράλληλα με το επιστημονικό έργο του, συμμετείχε ενεργά στη διοίκηση του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ο Χρήστος Κίττας ήταν Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού (2003-2006) και από το 2006 έως το 2009 ήταν Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει, επίσης, Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, Αντιπρόεδρος της Εφορείας της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδας, Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας.
Την περίοδο Μαΐου-Ιουνίου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης του Παναγιώτη Πικραμμένου, ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ακόμα μια αναγνώριση του ευρύτατου κύρους του.
Προσφάτως στο ΕΚΠΑ εγκαινιάσθηκε το νέο υπερσύγχρονο Κεντρικό Ερευνητικό Εργαστήριο (Core Lab) στο AΚΙΣΑ στο ΑΤΤΙΚΟΝ με την ονομασία «ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΥΤΑΝΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΙΤΤΑ» προς τιμήν του.
Αναστασία Κοτανίδου
Η Αναστασία Κοτανίδου, κορυφαία γιατρός, γεννήθηκε και σπούδασε Ιατρική στη Σόφια. Είναι Διευθύντρια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του «Ευαγγελισμού» και συντονίστρια των ΜΕΘ της χώρας, Καθηγήτρια Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Εντατικολόγος στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Ως πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας ορίστηκε από το Υπουργείο Υγείας επικεφαλής της ειδικής Επιτροπής για τη διαχείριση των κλινών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, ενώ ήταν παράλληλα και ενεργό μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας.
Τον τίτλο εξειδίκευσης στην Εντατική Θεραπεία τον έλαβε το 1994 ενώ εκλέχθηκε λέκτορας το 1996, επίκουρη καθηγήτρια το 2002, μόνιμη επίκουρη καθηγήτρια το 2007 και αναπληρώτρια καθηγήτρια Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στην Κλινική Εντατικής Θεραπείας το 2009.
Καλλιόπη Σπανού
Η Καλλιόπη Σπανού είναι καθηγήτρια Διοικητικής Επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης (ΠΕΔΔ) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (Université de Picardie) στη Γαλλία (DEA Science Administrative), όπου και έλαβε τον τίτλο του Docteurd’Etat στην Πολιτική Επιστήμη με ειδίκευση στη Διοικητική Επιστήμη (Mention Très Honorable). Στη διάρκεια των σπουδών της έλαβε υποτροφίες από το Ίδρυμα Στασινοπούλου και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (ΝΑΤΟ). Η διατριβή της τιμήθηκε με επιχορήγηση για έκδοση από το γαλλικό κράτος.
Διδάσκει στο Τμήμα ΠΕΔΔ του ΕΚΠΑ από το 1989, ενώ δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο της Amiens, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ και στο Πανεπιστήμιο των Βερσαλλιών. Υπήρξε υπότροφος του CNRS/EIE στο Centre des Recherches Administratives, visiting professor στο Government Department του LSE και στο Nuffield College (Oxford). Τον Φεβρουάριο – Ιούλιο 2016 προσεκλήθη ως «Schuman Fellow» στο Robert Shuman Centre for Advanced Studies, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, και τον Ιούλιο 2018 προσκεκλημένη ερευνήτρια της Fondation de la Maison des Sciences de l’ Homme (Παρίσι).
Τον Μάιο του 2011 εξελέγη Συνήγορος του Πολίτη από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, θέση από την οποία αποχώρησε τον Οκτώβριο του 2015. Από το 2003 έως το 2011 είχε επίσης υπηρετήσει ως Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη.
Υπηρέτησε ως διευθύντρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Κράτος και Δημόσιας Πολιτική», ως σύμβουλος Σπουδών στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και δίδαξε επί πολλά έτη στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Υπήρξε επιστημονική σύμβουλος στο υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και έχει συμμετάσχει σε διάφορες επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Συνεργάζεται ως σύμβουλος με τον ΟΟΣΑ σε θέματα δημόσιας διοίκησης.
Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης και μέλος του Steering Committee του European Group of Public Administration, IIAS.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα καλύπτουν θέματα δημόσιας διοίκησης και δημοσίων πολιτικών (σχέσεις διοίκησης-πολιτών, διοίκησης-δημοκρατίας, διοικητικές μεταρρυθμίσεις, πολιτικές περιβάλλοντος, κοινωνική πολιτική, διοικητικές διαστάσεις του εξευρωπαϊσμού κ.λπ.). Συμμετέχει σε ευρωπαϊκά ερευνητικά δίκτυα και έχει ολοκληρώσει τρία ευρωπαϊκά προγράμματα ως επιστημονική υπεύθυνη για την Ελλάδα, καθώς και σειρά ερευνητικών προγραμμάτων στην Ελλάδα.
Φίλιππος Σπυρόπουλος
Ο Φίλιππος Σπυρόπουλος είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1974 πήρε το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1978 το LL.M. από το L.S.E. του University of London και ένα χρόνο μετά Dr.iur. από το Universität Freiburg i. Br.
Είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και μέλος του δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Την περίοδο 1981-1983 υπηρέτησε στο Νομικό Γραφείο της Προεδρίας της Δημοκρατίας και αργότερα ως Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Προεδρίας (1989) και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (1990 – 1992). Το 1993 ανέλαβε για μικρό χρονικό διάστημα πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου και στη συνέχεια διετέλεσε μέλος διαφόρων οργανισμών και φορέων. Ασκεί ενεργώς δικηγορία, κυρίως στα διοικητικά δικαστήρια και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, και έχει πλούσιο γνωμοδοτικό έργο.
Έχει συμμετάσχει σε διεθνή σεμινάρια συνέδρια και διαλέξεις (Αυστρία, Γερμανία, Εσθονία, Ουζμπεκιστάν, Αλβανία, ΗΠΑ, Ισπανία, Μολδαβία) για πολιτικά κόμματα, τοπική αυτοδιοίκηση, δικαστική λειτουργία και συνταγματική δικαιοσύνη, ζητήματα δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού και το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα έργα: «Die Beziehungen zwischen Staat und Kirche in Griechenland» (1981), «Το δικαίωμα αντίστασης» (1986), «Η ανάδειξη του Πρωθυπουργού» (1989), «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως “ρυθμιστής του πολιτεύματος”» (1990), «Η “απεργία” των δικηγόρων» (1995), «Η ερμηνεία του Συντάγματος» (1999), «Εισαγωγή στο Συνταγματικό Δίκαιο» (2006), «Constitutional Law in Greece» (with Th. Fortsakis) (2009), «Θεμελιώδη Δικαιώματα» (2012), αλλά και διάφορες μελέτες και άρθρα συνταγματικού δικαίου και συνταγματικής θεωρίας σε ελληνικά κυρίως αλλά και ξένα νομικά περιοδικά και σε ελληνικούς κυρίως αλλά και σε ξένους συλλογικούς τόμους.
Πατρίνα Παπαρρηγοπούλου
Η Πατρίνα Β. Παπαρρηγοπούλου είναι καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Δικηγόρος. Πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών – Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παρισίων ΙΙ – Σορβόννης και Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου Παρισίων Ι – Σορβόννης. Από το 1989 ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου και ασχολείται κυρίως με υποθέσεις κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου, δικαίου της υγείας και δημοσίου δικαίου. Από το 2012 είναι νομικός σύμβουλος του νπιδ Ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης Ασφαλιστών (ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ).
Είναι αναπληρωματικό μέλος του Συμβουλίου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ) (2012-σήμερα) και έχει διατελέσει μέλος επιτροπών, όπως: (2010) της Επιτροπής των Ειδικών για το Ασφαλιστικό, (2002) της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Επίσης, έχει υπηρετήσει στη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης (2012), έχει διατελέσει Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη υπεύθυνη του Κύκλου Κοινωνικής Προστασίας (2003-2008), μέλος της επιστημονικής γραμματείας του Mutual Information System on Social Protection (Μissoc) της ΕΕ (2003-2007), ειδικός Σύμβουλος του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (2002-2003). Συνεργάσθηκε ως εμπειρογνώμονας για θέματα ασφαλιστικού δικαίου και κοινωνικού διαλόγου με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (2011). Είναι επίσης αναπληρωματικό μέλος της ανεξάρτητης Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (2014-σήμερα). Μέλος του Εuropean Institute of Social Security (EISS), του της επιστημονικής επιτροπής της Ένωσης για την Προάσπιση των Κοινωνικών Δικαιωμάτων(ΕΠΚΟΔΙ) του ΔΣ του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας του Παν/μιου Αθηνών (ΕΚΑΥΠ) και μέλος της Εταιρείας Εργατικού Δικαίου και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΕΔΕΚΑ). Υπήρξε επίσης μέλος του ΔΣ (2007 – 2009) της European Women Lawyers Association.
Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα διεθνή και ελληνικά συνέδρια, έχει γράψει πολλά βιβλία και άρθρα δικαίου κοινωνικής ασφάλισης και δικαίου της υγείας.